دیاستاز ( آمیلاز ) عسل چیست ؟ 

و چرا باید عسل خام (عسل حرارت ندیده ) مصرف کنیم؟

دیاستاز یکی از آنزیم های اصلی و شفابخش عسل طبیعی است که چربی های داخل رگها و اطراف قلب را از بین برده و ضد سرطان است و توسط غدد داخلی کیسه عسل زنبور عسل به عسل اضافه می شود و فقط در عسل‌های طبیعی و تغذیه ای ((عسل تغذیه ای : عسل شکری تولید شده توسط زنبور )) وجود دارد و عسلهای تقلبی که از شیره خرما ، گلوکز ، نشاسته سیب زمینی و انواع اسانسها و رنگهای مصنوعی و غیره ساخته می شود فاقد این ماده شفا بخش است.

این ماده یکی از مهمترین عوامل اصلی سفت شدن عسل است ( رس بستن وجامد شدن عسل ) که عامل اصلی شناخت انواع عسلها در آزمایشگاه است ، که ذرات خیلی ریز عسل را به خود جذب کرده و باعث ته نشینی و جامد شدن عسل میگردد و فقط دیاستاز ها قادرند ذرات عسل را متبلور نموده و باعث شکرک زدن عسل گردند و عوامل دیگر باعث سرعت بخشیدن به جامد شدن عسل می گردند ، بنابراین می توان نتیجه گرفت که اگر عسل بعد از مدتی شکرک زد حتما طبیعی و سالم است ( بر خلاف تصور غلط مردم ) و هر گاه ته نشین نشد می تواند مصنوعی و تقلبی باشد. 

آنزیم دیاستاز همان ماده اصلی است که زنبور بعد از جمع آوری عسل بلافاصله برای انجام یک سری فعل و انفعالات شیمیایی درون عسل آنرا به آن اضافه می کند . دیاستاز ماده فوق العاده ارزشمندی است که در زمان مصرف عسل توسط انسان باعث از بین رفتن چربی های داخل رگها و چربی های روی بافت های قلب شده ، در نتیجه از بروز گرفتگی رگها یا سکته قلبی جلوگیری می کند . که یکی از مهمترین خواص درمانی عسل برای انواع بیماری‌های قلبی به خاطر وجود این ماده ارزشمند و دیگر مواد است.
و حال بدانید که همین ماده فوق العاده مهم عامل اصلی شکرک زدن عسل است که باعث شده هسته های بلورها در عسل تشکیل و عمل متبلور شدن آغاز و عسل شکرک بزند.

عزیزان این بلورها اصلاً شکر صنعتی ( شکری که در فروشگاهها است ) نیستند چون شکر و قند در علم شیمی جزء گروه قندهای سنگین می باشند که زنبورعسل در زمانی که به آن تغذیه کمکی داده میشود ( اواخر زمستان) توسط آنزیم هایی که در کیسه عسل خود وجود دارد این نوع قند های سنگین را به قند های سبک (فروکتوز و گلوکز)  تبدیل کرده ، که ماهیت شکر قبلی را ندارد و دیگر شکر نیست ، و اکثر شما عزیزان وقتی عسل جامد را لمس می کنید می گوئید (ببینید دانه های شکر را)، که بسی جای ناراحتی دارد از این بی اطلاعی شما عزیزان.

مهم: حال در اینجا میرسیم به حرارت دادن عسل که چرا زنبورداران و صنایع بسته بندی عسل، عسل های طبیعی و تغذیه ای را حـرارت می دهند. می دانید چرا؟
چون عامل اصلی شکرک زدن عسل ، یعنی همان ماده فوق العاده مهم و ارزشمند برای سلامتی و جلوگیری از انواع بیماری های قلبی را از بین ببرند، همان دیاستاز گرانقدر را ، با حرارت دادن عسل بدین روش که آن را در ظرف دوجدار ریخته ، در ظرف داخلی عسل و در ظرف خارجی آب یا بخار آب جریان دارد که به مدت نیم ساعت 60 تا 65 درجه به عسل حرارت داده تا آن دیاساتاز گرانقدر از بین برود.
در این حرارت دادن ، علاوه بر از بین رفتن دیاستاز مقداری از بو و عناصر فراوان و شفابخش نیز از بین می رود و متأسفانه ماده سمی به نام هیدروکسی متیل فورفورال در عسل مقدارش از حد استاندارد بالاتر رفته و عملا عسل را سمی می کند و متأسفانه شما به دلیل ندانستن همین مطلب ساده از این نوع عسل استقبال کرده و زنبورداران و صنایع بسته بندی را مجبور به تولید عسل سمی کرده و علاوه بر صدمه رساندن به خود با مصرف اینگونه عسل ضرر دیگری که می زنید باعث می شوید ، سالیانه مقدار زیادی سوخت جهت حرارت دادن عسل مصرف شده و دود شود.
نکته: پس متوجه شدیم که برای شکرک ( کریستالیزه و رس ) نزدن عسل طبیعی ، آن را حرارت می دهند و با حرارت دیدن عسل آنزیم اصلی آن دیاستاز از بین می رود.

پس مجددا تاکید کرده عسل طبیعی یا همان عسل شکری ( تغذیه ای ) که از فروشگاه ها میخرید را از زنبورداران خرید کنید لااقل می دانید که عسل حرارت دیده نیست. و حتما مطمئن شوید که از زنبوردار واقعی عسل می خرید و تاکید کنید که عسل خام ( یا همان عسل حرارت ندیده) می خواهید.
بدانید زنبورداران بسیار خوشحال می شوند که شما با اطلاع یافتن و از اینکه به حرارت ندیدن عسل توجه دارید شاد و مسرور میگردند.